دیجیتال سازی و موزه مجازی
فزونی حجم اطلاعات در موزه ها برای مخاطبان، نیازمند خلاصه سازی و ساده سازی است.
با طبقه بندی اطلاعات و انتقال آنها از طریق فناوری های نو، رابطه اشیاء موزه و مخاطبان آن ارتقاء مییابد. مخاطبین با برخورداری از امکانات جدید و محتواهایی با شکل نو، موفق به درک و تفسیر بهتر مفاهیم مرتبط شده و دست به تجربه های جدید می زنند.
این تکنولوژی ها هم بر عملکرد موزه ها و هم در طراحی سالن ها تاثیر به سزایی دارد. نمایش دیجیتالی و ایجاد محتوای های گرافیکی ، ما را در رسیدن به اهداف موزه کمک خواهد کرد.
با توجه به رشد فناوری دیجیتالی، می توان با استفاده از این تکنیک ها، تمام جزئیات و اطلاعات آثار را به صورت تصویری و متنی مستندنگاری نمود و در فضای دیجیتالی در قالبهای نو در موزه به نمایش در آورد، با نمایش و در اختیار گذاشتن اطلاعات درباره آثار، آگاهی و توجه عموم مردم به آثار موزه ای بیشتر می شود.
علم و هنر با توسعه فناوری ها شاهد تغییر در شیوه های آموزش است. به همین دلیل موزه ها نیز به دلیل کارکردهای اساسی در جامعه باید از این توسعه عقب نمانند. موزه داران باید با آگاهی از این نوع تکنولوژی ها، تکنیک های جدیدی (مثلا موزه مجازی) را برای ایجاد ارتباط با آثار موزه و مخاطبین برنامه ریزی نمایند.
بهره گیری از فناوری های نو، زمینه مناسبی برای محافظت از آثار موزه ای از طریق مستندنگاری و نیز ایجاد پایگاه داده ای سازمان یافته و دیجیتالی قابل استفاده برای محققان را فراهم می کند. دیجیتالی سازی موزه ها گامی مهم برای معرفی اشیا موزه است.
موزه نقش بسیار پررنگی در زمینه آموزش در حوزه میراث فرهنگی دارد
از این رو باید از تمام ظرفیت ها برای ایفای نقش خود، استفاده کند. پژوهش حاضر که درطی دو سال به طول انجامید؛ نقش فناوری های نوین، محتواهای دیجیتالی و موزه مجازی در ارتقاء کیفیت موزه ها را در این امر مؤثر می داند. تجربه استفاده از فناوری های نوین در موزه ملی، مزیت های ذیل را به همراه داشته است.
- انفرادی کردن آموزش ها
- بهبود کیفیت در انتقال مفاهیم
- ایجاد فرصتهای برابر
- فنآوری ها یادگیری را ملموس و عینی می کند.
- فن آوریها موجب برانگیختن حس کنجکاوی و تفکر خلاق میشود.
